Sidi bu Said

Sidi bu Said  – NEODOLjIVi ŠARM PLAVO-BELOG GRADA

Sidi bu Said. Neobičnog imena i izgleda. Reč sidi odgovara pojmu uzvišeni gospodin (koji je ceo život proveo u molitvi), bu je otac, a Said ime čoveka. Gradić, dakle, nosi ime meštanina koji se ovde prvi nastanio, tu je živeo u 12 veku i sahranjen je na njegovom brežuljku (otac grada), uz različite verzije o tome ko je i odakle je došao. Jedna od njih govori o hodočasniku iz Maroka, koji se zaljubio u berbersku princezu, promenio ime i ostao. U XVIl veku kada su ovde počeli da pristižu doseljenici iz Andaluzije, neki da tu trajno ostanu zajedno sa onima koji su već živeli ovde, tražeći ime svom mestu složili su se da to bude Sidi bu Saida, svetog čoveka, koji će postati i zaštitnik varošice, udaljene od prestonice petnaestak kilometara. Zaboravljeno i usamljeno dok ga nisu „otkrili“ žitelji glavnog grada, neki da u njemu žive, druga da tu sagrade kuće za odmor.

Sidi bu Saidu pristaju i druga imena i obeležja. Zovu ga i belim ili plavo-belim gradom. S razlogom. Zidovi svih kuća u njemu su obojeni u belo, što je inače, boja koja se najčešće sreće u mnogim tuniskim gradovima. Ovde je, ipak, sve drugačije, a pesnici vele otmeno i ljupko, ponajviše zbog prijatne plave boje, koja upotpunjuje prizor ispunjen lepotom i ugodnim šarmom.